Pamięć Instytutu
Biogramy i wywiady z byłymi pracownikami Instytutu
W centrum zainteresowań naukowych profesor Zofii Gacy-Dąbrowskiej znajdowały się teoria i praktyka oraz historia i współczesność bibliotek, bibliotekarzy i bibliotekarstwa, szczególnie XIX i XX w. Dużo uwagi poświęciła zwłaszcza bibliotekom II Rzeczypospolitej, owocem tych badań była monografia pt. Bibliotekarstwo II Rzeczypospolitej. Zarys problemów organizacyjnych i badawczych (Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1983), powtórnie opublikowana, ze zaktualizowanym warsztatem pomocniczym i w ulepszonej edycji, w roku 2007, z okazji Jubileuszu 80-lecia Autorki.
Znana i ceniona w kraju orazśrodowisku międzynarodowym badaczka kultury książki epoki oświecenia, ze szczególnym uwzględnieniem historii kultury książki polskiej we Lwowie i drukarstwa zakonnego na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej. Wieloletnia pracowniczka Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego, kierowniczka Podyplomowych Studiów Kwalifikacyjnych Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa, wychowawczyni wielu pokoleń bibliotekoznawców i nauczycieli bibliotekarzy.
Autorka licznych tekstów naukowych, m.in. monografii „Kultura książki polskiej we Lwowie w okresie oświecenia” (Wrocław 2018), współautorka pracy (z dr Renatą Aleksandrowicz) „Książka i biblioteka w procesie komunikacji społecznej” (Wrocław 2015).
Znawczyni estetyki książki dawnej i współczesnej. Instytutowi służyła swoją wiedzą i doświadczeniem przez wiele lat ‒ najpierw jako zastępca dyrektora (1981–1987), potem jako dyrektor Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa (1995–2005), a następnie, do momentu przejścia na emeryturę, jako kierownik Zakładu Książki Współczesnej i Edytorstwa (2005–2016). Przez kilkanaście lat pełniła funkcję redaktora naczelnego „Studiów o Książce i Informacji”.
Teoretyk nauki o książce i twórca koncepcji kultury książki. W trakcie czterdziestu ośmiu lat aktywności zawodowej podejmował wielostronne działania: przez 15 lat pełnił funkcję dyrektora Instytutu Bibliotekoznawstwa (1981-1996 ), wypromował 17 doktorów (wśród których troje osiągnęło poziom samodzielnych pracowników nauki), zrecenzował 37 rozpraw doktorskich i niewiele mniej habilitacyjnych, opiniował wnioski awansowe na tytuł i stanowisko profesora. Przez 20 lat był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (1991-2010). Wiele lat uczestniczył też w pracach nad doskonaleniem jakości kształcenia w dziedzinie bibliotekoznawstwa jako przewodniczący i członek zespołów dydaktyczno-naukowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (lata 80.), członek Komisji Ekspertów Ministra Edukacji Narodowej (lata 90.), członek Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej i ekspert Państwowej Komisji Akredytacyjnej (po 2000 r.).
Specjalistka w zakresie bibliografii, informacji naukowej i bibliometrii. Wyjątkowa organizatorka, wieloletni dyrektor Instytutu. Wraz z prof. Anną Żbikowską-Migoń pomysłodawczyni i redaktorka najważniejszego polskiego repetytorium wiedzy bibliologicznej – dwutomowej Encyklopedii książki (Wrocław 2017).
Erudytka, znawczyni książki dawnej, zwłaszcza naukowej w epoce Oświecenia. Wraz z prof. Martą Skalską-Zlat pomysłodawczyni i redaktorka monumentalnej Encyklopedii książki (Wrocław 2017).
Wywiad z prof. A. Żbikowską-Migoń: cz. I, Lata szkolne; cz. II, Fascynacje naukowe.
