Do r. 1998 w całym kraju realizowano jednakowe programy kształcenia, zatwierdzane centralnie przez ministerstwo. Mimo to istniała pewna specyfika wrocławskiego bibliotekoznawstwa: nacisk położony był na kontekst historyczny i kulturowy w jakim funkcjonuje książka i biblioteka, problematykę polską włączano w szerokie tło światowe, unikano zawężania zakresu studiów do spraw czysto praktycznych, w procesie dydaktycznym wykorzystywano bogactwo wrocławskich zbiorów dawnej książki, a wiele prac magisterskich dotyczyło dawnej i współczesnej kultury książki na Śląsku.

Gdy w r. 1975 zróżnicowano w Polsce kształcenie akademickie w zakresie bibliotekoznawstwa, wprowadzając profil tzw. “matematyczny”, w którym dominowały problemy informacji naukowej i nowych technologii informacyjnych oraz “humanistyczny”, wrocławski Instytut pozostał przy profilu humanistycznym.

Od r. akad. 1998/99 program kształcenia na studiach stacjonarnych jest oparty jest na systemie transferu punktów kredytowych [ECTS] i składa się z bloków przedmiotów obligatoryjnych i opcyjnych, a poczynając od trzeciego roku studiów studenci kształtują swój plan studiów w ramach kilku specjalizacji. Ich programy są zindywidualizowane, odzwierciedlają kompetencje naukowe i dydaktyczne zespołu nauczającego i dostosowywane są do potrzeb rynku pracy.

W r. 2002 Instytut Bibliotekoznawstwa uzyskał akredytację Uczelnianej Komisji Akredytacyjnej na 5 lat.
Akredytacja na kolejne 5 lat została udzielona Instytutowi w r. 2007 (Certyfikat nr 20/2007).

Instytut poddał się także ocenie Pańtwowej Komisji Akredytacyjnej i uzyskał od niej certyfikat (Uchwała nr 278/2007) w dniu 26.04.2007 r., a następnie po przeprowadzeniu przez PKA akredytacji w innych instytutach prowadzących kierunek informacja naukowa i bibliotekoznawstwo otrzymał wyróżnienie.